Resia A en B jeugd

Kampioenschappen A en B jeugd RESIA (1956 - 1960).

Herinneringen aan kampioenschappen in de A- en B- jeugd (1956-1960) bij v.v. Resia.

Inleiding
Voetbalvereniging Resia is opgericht in 1942 Veel van de oudere spelers en leden weten nog heel goed dat de periode tussen 1950 en 1960 een heel bloeiende periode voor de Resia jeugd is geweest. In deze periode heeft Toon Guelen samen met de diverse heel betrokken jeugdleiders heel veel tijd en moeite gestoken om de jeugd van Wellerlooi het voetbalspelletje bij te brengen. Buiten het voetbal om werden vele andere activiteiten georganiseerd zoals atletiek, wandelen, reizen etc. Om geld te verdienen voor deze reis werden door de leden onder toezicht van de leiders augurken gesorteerd in de tuinbouwloods en onkruid ‘gegejd’ bij de boeren en tuinders in Tuindorp en op de Hamert.
Een van de oud leden (Ger van Rensch) heeft onderstaand zijn belevenissen in zijn periode op papier gezet en aan het archief ‘De Loi’ beschikbaar gesteld. Zijn periode bij de jeugdafdeling speelt zich af tussen 1956 en 1960.
In dit verhaal zijn verder diverse foto’s ingepast van diverse andere jeugdteams door de jaren heen. Zodoende ontstaat er een mooie combinatie tussen afbeeldingen van diverse jeugdteams door de jaren heen, en wordt tevens een duidelijk beeld geschetst hoe het er in die tijd globaal aan toe ging.

Opmerking: De afbeeldingen van de diverse lichtingen van de jeugdafdeling van Resia staan wel zoveel mogelijk volgens leeftijd in het verhaal. De tekst van de schrijver betreft zijn eigen meegemaakt verhaal en correspondeert niet met alle afbeeldingen.

Een van de jeugdelftallen die Toon Guelen en de overige jeugdleiders in die tijd onder hun hoede hebben gehad was de B- jeugd in 1954. Voor de fotograaf poseren de volgende spelers/leden:
Staand v.l.n.r.: Leo van Rensch, Sjaak Botden, Albert Thijssen, Herman Elbers, Huub Frenken en Sjraar Theeuwen.
Gehurkt v.l.n.r. : Sjaak Jacobs ( van de kleine meister), Sjeng Theeuwen, Jan Roelofs, Sjaak Elbers,
Hein Koenen en Ger Wijnhoven (Van Len)
Op de voorgrond (zittend/ liggend) in gewoon tenue: Sjaak van Rensch, Dré Theeuwen en Frans Elbers.

Strafschop voor de Resia B-jeugd uit 1954.
Strafschop wordt genomen door Sjaak Jacobs? (Sjaak van de kleine meister).
Op de achtergrond zijn zichtbaar v.l.n.r..: Jan Roelofs, Huub Frenken, Hein Koenen en Sjraar Theeuwen.
De scheidsrechter was Jan of Toon Wijnhoven??

Elftalfoto A-1 seizoen 1958-1959
Bovenste rij v.l.n.r.: Jac van Rhee, Jan Thijssen, Frans Elbers, Herman Thijssen, Joost Vogelzangs, Antoon Geerards en Toon Guelen.
Onderste rij v.l.n.r.: Wiel Hagen, Ger van Rhee, Hans Mettner, Herman Elbers, Broer Hendriks, Frans Roelofs en Ger van Rensch

Algemeen
Nog altijd denk ik met veel plezier terug aan de kampioenschappen in de A- en de B- jeugd bij v.v. Resia in Wellerlooi. Van deze 2 kampioenschappen was het eerste in de B- jeugd heel bijzonder. Zonder iemand te kort te doen durf ik zeker te stellen dat het aan Toon Guelen is te danken dat we in de periode tussen 1956 en 1960 deze kampioenschappen hebben behaald en dat we met alle andere zaken die hij daarnaast, samen met enkele andere jeugdleiders, regelde heel mooie jaren hebben beleefd.
In het navolgende verhaal ga ik verder in hoe een en ander destijds tot stand is gekomen. Verder wordt even stil gestaan, bij enkele aanverwante zaken rondom het voetbal in die tijd, die door de jeugdleiders en de Resia jeugd ook nog werden uitgevoerd.

Eerst lid worden van v.v. Resia
Thuis voetbalde Leo, Sjaak en ik (Ger) dikwijls tegen de muur van het huis. Daar stonden 2 veilingkisten en die dienden dan als goalpaal. Je kon toen nog de bal op de Rijksweg leggen en dan op goal schieten. Dat ging prima omdat toen over de Rijksweg niet heel veel verkeer kwam. Sjaak voetbalde meestal op klompen en af en toe vloog een klomp uit, met alle gevolgen van dien. Dikwijls kwamen ook vrienden voetballen, als we tenminste thuis niet mee hoefden te werken en dan werd er samen een partijtje gespeeld. Dit spelletje was wel altijd leuk, maar af en toe was er wel eens een beetje ruzie maar dat hoorde er nu eenmaal bij.

Schoolelftal 1957.
Staand v.l.n.r.: Math de Rijk, Wiel Martens, Riny Hagens, Twan Chlod, Jan Hermans en Nöl Driessen (Jzn).
Gehurkt v.l.n.r.: Ger Fleuren(Jzn), Ron Dura, Henk Wijnhoven, Piet Janssen, Miel Fleuren (Wzn) en Piet Kessels.

Destijds kende de voetbalverenigingen geen pupillen maar wel een schoolelftal. Als je 12 jaar was ( en niet eerder) mocht je bij het voetballen als je dat leuk vond. Zelf kon ik wel beetje voetballen maar mijn oudere broer Leo was toch wel iets beter. Rond de kermis in Wellerlooi in het jaar 1956 kwam Toon Guelen thuis ook eens kijken. Omdat ik nog geen lid was van Resia kwam hij vragen of ik misschien lid wilde worden. Hij zou het fijn vinden als ik zondag met de B- jeugd mee naar Wanssum zou gaan voetballen. Ik voelde daar niet zoveel voor omdat ik eigenlijk nog niet zo veel zin had om bij een vereniging te gaan. Dit maakte ik hem kenbaar en merkte eveneens op, dat ik niet beschikte over voetbalschoenen en voetbalbroek. ‘Die krijg je van mij’ was zijn antwoord. En zo fietste ik toch met het jeugdteam op die bewuste zondag mee naar Wanssum. Over deze eerste wedstrijd was ik eigenlijk best tevreden, maar ik weet wel dat we zijn verloren. Ik probeerde wel te scoren maar verdediger Leo Beterams van Wanssum stak hier een stokje voor. En zo is mijn lidmaatschap bij v.v. Resia begonnen.

In het eerste seizoen 1956-1957 waren de resultaten van de B-jeugd niet zo geweldig. Het moest allemaal nog even wennen. We wonnen wel af en toe maar verloren ook regelmatig, Toon Guelen hield de zaakjes netjes bij elkaar en op het einde van het seizoen was, met de goede trainingen die we van hem kregen, al heel goed te zien dat de groep veel sterker was geworden.

Een seizoen later 1957-1958 konden we dus voortborduren op de stevige basis die we in ons eerste jaar hadden opgebouwd. Weer was Toon onze leider en trainer. We gingen zondags bij thuiswedstrijden van het 1e elftal ook kijken naar de verrichtingen van onze leider/trainer en de andere spelers. Daar leerden we natuurlijk ook van. Ik kan me nog herinneren dat hij een technisch begaafde speler was. Zijn loop op het voetbalveld was net zo licht en sierlijk als dat van een parade paardje. Hij liep geen meter te veel en moest de bal op zijn voet hebben. Het was niet altijd mogelijk voor zijn medespelers om hem op zijn wenken te bedienen en dat liet hij dan ook af en toe duidelijk merken.

Toon Guelen met een van de jeugdelftallen van Resia.
Staand v.l.n.r.:Ger Roelofs, Jos Roelofs?, Toon Guelen, Ron Dura, en Ger Wijnhoven (Jzn).
Gehurkt v.l.n.r.:Henk Fransman, Piet Kessels, Ger de Mulder, Henk Wijnhoven, en Ger Fleuren (Jzn).

Voor of na dat onze trainer/leider Toon zelf had gevoetbald begeleidde hij ons team.

Met de fiets bezochten we alle uitwedstrijden. Deze wedstrijden vertrokken we vanaf de ‘Smid’. Voor de etalage raam van de fietswinkel was een stang geplaatst. Daar leunden dikwijls een aantal spelers tegen voordat we gingen fietsen. Afstand was voor ons geen enkel probleem en naar Siebengewald fietsen was destijds dan ook de gewoonste zaak van de wereld. Duidelijk maakte leider Toon altijd kenbaar dat hij verantwoordelijk was voor ons als groep naar de wedstrijd en ook weer terug. Onderweg ergens naar toe gaan zonder dat de ouders toestemming hadden gegeven was dus geen enkele optie. Discipline voor, tijdens en na de trainingen/wedstrijden stond bij hem heel hoog in het vaandel.
En vooral deze discipline die een echte eenheid creëerde, heeft er voor gezorgd dat goede resultaten bij ons niet uit konden blijven.
We starten de competitie (1957-1958) goed en bleven bovenin meedraaien.

Ons B-team bestond destijds uit de volgende spelers:
Keeper: Herman Elbers.
Achterhoedespelers: Hans Mettner, Lambert Hendriks en Frans Roelofs.
Middenvelders: Ger van Rhee, Jan Thijssen en Antoon Geerards.
Voorhoedespelers: Ger van Rensch, Herman Thijssen, Frans Elbers, Piet Timmermans en Joost Vogelzangs.

Lidmaatschapskaart K.N.V.B.
van Ger van Rensch.

Het merendeel van de spelers kon wel redelijk voetballen. Een paar spelers die in veel wedstrijden toch iets extra’s brachten wil ik afzonderlijk benoemen.
Dat waren:
Keeper Herman Elbers: Hij maakte weinig fouten en hoge ballen waren meestal voor hem.
Hans Mettner: Balvaardig was hij niet zozeer, maar hij was zo snel als een haas en als hij was gepasseerd wist hij de bal nog altijd weer te bemachtigen.
Frans Elbers: Hij was niet snel, maar passeerde gemakkelijk en wist vrij gemakkelijk te scoren.

Enkele spelers hadden een bijnaam. Zo had je bijvoorbeeld de namen ‘Bokkie’, ‘Krullie’, ‘Pieper’ en mijn bijnaam was: ‘Miepie’. Die bijnaam heb ik op de lagere school gekregen. Ik had op een bepaald moment geen bijnaam. Toen zag Jo Wijnhoven (Jo van de ‘Zwarte Lèn’ , zelf ‘de Vette’ genoemd, al was hij zo mager als een lat) aan de overkant van de weg Miepke Fleuren (van de Smid) lopen. ‘Dan noemen we jou Miepie’ werd mij duidelijk gemaakt. En zo ging ik het leven bij sommige ‘Loisen’ verder onder deze bijnaam.
Maar hoe dan ook bijnaam of niet, we hadden een hartstikke leuk team.

EWC had ook een heel goed team. Bij EWC thuis in Well speelden we gelijk, maar wij speelden in de competitie ook nog eens gelijk terwijl EWC alles won.
Op het einde van het seizoen hadden we met de thuiswedstrijd tegen EWC-B nog voor de boeg dus 1 punt achterstand op dit team.
Kortom een wedstrijd ‘erop of eronder’. Wij moesten persé winnen en een gelijkspel was dus voor ons totaal niet aan de orde.
Voor de wedstrijd kwamen we tijdig bij elkaar en Toon motiveerde ons, gaf tips, bracht rust en zette ons behoorlijk op scherp.

Het behoeft dan ook geen verdere uitleg dat deze wedstrijd bijzonder spannend was.
Veel publiek van beide dorpen hadden zich verzameld langs de kant.
De wedstrijd stond onder leiding van jeugdleider Richard (Rich) Klabbers van EWC.
Destijds was het gebruikelijk bij jeugdwedstrijden dat het uitspelende team de ‘scheids’ moest leveren. Toon had voor ons de grensrechter van het eerste van Resia, Jan Hendriks (‘Jan van de Bekker’) geregeld en achteraf gezien maar goed ook.
Beide teams starten met goed aanvallend voetbal en gaven elkaar weinig toe.
Voor rust moesten wij het doel aan de Maaszijde verdedigen. We kregen allebei kansen maar deze werden vooralsnog niet benut.
Even voor rust een aanval van ons voor het doel van EWC. De keeper en de achterhoede van EWC hadden moeite om de bal die nagenoeg op de doellijn lag weg te werken. Als een duveltje uit een doosje kwam Piet Timmermans (Piet van de ‘groeëte meister’) te voorschijn. Hij gaf het laatste tikje met zijn punt van de schoen en zette ons op een gelukkige 1-0 voorsprong. Met deze stand waren we kampioen, maar we moesten wel eerst nog meer dan een helft voetballen.

Na rust was het bij EWC natuurlijk ‘Alles of niets’ We werden in de verdediging gedrukt en af en toe was het ‘billen knijpen’. Echter, we hielden het achterin met kunst en vliegwerk voorlopig nog dicht. Ik zeg ‘voorlopig’ want met nog een paar minuten te spelen scoorde EWC alsnog uit een corner in ons doel aan de Rijksweg zijde.
De spelers van EWC door het dolle heen, dat kun je wel begrijpen en wij stonden bij wijze van spreken ‘vastgenageld aan de grond’. Binnen al dat tumult dat toen heerste ontstond al gauw de vraag: ‘Was dat een geldig of een ongeldig doelpunt’?
Voor scheidsrechter Rich was het duidelijk, want hij wees direct naar het midden. Onze grensrechter Jan Hendriks was het daar helemaal niet mee eens en bleef zijn vlag hoog houden. Ik weet het nog heel goed. Hij stond als grensrechter aan de linkerkant en vlak bij de plaats waar de corner werd genomen. Destijds was dat zo, maar tegenwoordig zou hij precies aan de andere zijde moeten staan. Verder was het destijds ook zo, dat een scheidsrechter verplicht was om te fluiten op het moment dat een corner mocht worden genomen. En precies dat laatste had de scheidsrechter niet gedaan. Een speler van EWC had de corner snel genomen terwijl de ‘scheids’ nog geen groen licht had gegeven.
Dit moment was voor beide teams heel belangrijk en uiteindelijk bepalend wie van beide teams kampioen zou worden.
Van ‘Bekker Jan’ wisten we heel zeker dat hij nooit zou toegeven als het gelijk aan zijn zijde was. Dat deed hij nu dus ook niet en dat betekende dat het doelpunt door de ‘scheids’ terecht werd afgekeurd. Nog even moesten we voetballen en toen was de overwinning 1-0 met daaraan gekoppeld het kampioenschap definitief een feit. (Doelsaldo was 75-14)

Al met al een gelijk opgaande en zeer spannende wedstrijd waarin Resia- B uiteindelijk aan het langste eind trok.
Die 2 momenten (het doelpunt van Piet en het afkeuren van het doelpunt door ‘Bekker Jan’) zal ik echt nooit meer vergeten.
Na de wedstrijd was het feest op het sportveld van Resia achter ‘de Smid’.
En als je tussen de 13 en 15 jaar oud bent dan kun je je afvragen: Hoe zag het kampioensfeestje er in die tijd dan verder uit?
Daarvan weet ik nog wel dat we samen bij ‘De Smid’ in de café naar binnen gingen. We kregen daar 3 gratis rondjes drank van Jan (de Smid) en ‘de Juf’. Geen of weinig bier. Daar waren we nog wat te jong voor. Daarna gingen we naar Piet Achten en Hanneke. Daar kregen we ook een paar gratis rondjes. Of we ook nog bij Toon en Leen Hermans zijn geweest weet ik eigenlijk niet meer. Tussentijds was er voor broodjes en wat lekkers gezorgd en voor
s’ avonds hadden we samen ook al een mooi plan bedacht. We gingen namelijk samen naar de film in zaal Wallaria in de Grotestraat in Well. Nou moet daar wel bij verteld worden dat we eigenlijk niet zozeer voor die Cowboyfilm gingen kijken die daar werd gedraaid. Het was meer bedoeld om die spelers uit Well nog eens op het hart te drukken dat we toch wel heel blij waren met het behaalde kampioenschap.
Als ik in mijn hele voetballeven het meest bijzondere kampioenschap zou moeten kiezen, dan durf ik zeker te stellen dat (na ruim 40 jaar actief voetbal waarvan 5 kampioenschappen) dit het mooiste kampioenschap is geweest dat ik in al die jaren heb meegemaakt.

Bovenstaand een groepsfoto van een B-jeugdelftal uit 1959 op het voetbalveld van St. Paul op ‘De Hamert’. Op de achtergrond het mooie kloostergebouw van de paters en missionarissen van ‘Mariannhill’
Op de foto staan v.l.n.r.: Ger Hendriks (Jzn), Jan Verhaegh, Lei Steegh, Rien Hagens, Arie Zuidgeest (hij was (hulp) leider/trainer en kwam oorspronkelijk uit Schiedam, werkte op St.Paul met dieren en had daar ook een kamer), Wiel Martens, Twan Chlod en Ger Fleuren(Jzn).
Geknield v.l.n.r.: Math de Rijk, Herman Mulders (Wzn), Ger Nillesen, Ron Dura, Henk Wijnhoven en Jan Hermans (Azn)

Met name Lei Steegh, Wiel Martens, Math de Rijk, Herman Mulders, Ron Dura en Henk Wijnhoven hebben later korte of langere tijd deel uitgemaakt van het eerste elftal van Resia.

In de A-jeugd naar het 2e kampioenschap
De meeste spelers gingen in het jaar 1958-1959 mee over van de B- naar de A-jeugd.
Enkele nieuwe spelers zoals Lei van Mill, Jac van Rhee, Wiel Hagens, Frans Roelofs en ‘Josje’ de knecht van Seelen, kwamen onze gelederen verder versterken. Al met al hadden we een vrij jong team en tegen de ervaren tegenstanders in de competitie kwamen we echt te kort. We verloren dan ook regelmatig, maar dat mocht de pret niet drukken. Bovenal: De sfeer was prima en we maakten er dat seizoen gewoon het beste van.
Een seizoen later 1959-1960 pakte ons team de draad opnieuw op en de ervaringen die iedereen in het vorige seizoen had meegenomen kwamen goed van pas.
We wonnen vrijwel alle wedstrijden.

Over een 2-tal wedstrijden heb ik nog wel iets onthouden.
1-We moesten uit tegen SVV Venray A-2 en Toon Guelen moest in het eerste voetballen en kon daar niet onderuit. Een reserve jeugdleider was kennelijk die dag niet beschikbaar. Hij vroeg mij of ik de groep kon begeleiden en daar in Venray de zaakjes kon regelen. Met zo’n 17 jaar is dat overigens nog vrij jong. ‘Ik heb het in elk geval gedaan en goed ook’, denk ik zo. We wonnen daar met 3-1 en hoewel ik niet zo dikwijls scoor deed ik dat die dag zelfs 2 keer. Mooi en passend vond ik wel dat Toon gelijk belde toen ik thuis was. Hij informeerde: ‘Wat hebben jullie gemaakt.?’ en ‘Is het allemaal goed gegaan.?’

2-Kampioen konden we worden in de uitwedstrijd tegen Merselo. Normaal gingen we altijd met de fiets. Deze kampioenswedstrijd hoefde dat echter niet. Totaal hadden 6 personen (vaders, bestuur en bekenden) aangegeven dat ze zouden rijden. In Merselo aangekomen hadden ze nog nooit gezien dat een jeugdteam daar met 6 auto’s arriveerde. Ik weet nog wel, we speelden daar op ene ‘zandplak’ ergens midden in een bos. Nog niet één grassprietje was daar te bekennen. We werden daar overigens glansrijk kampioen.
Feest hebben we wel gehouden maar de feestvreugde was lang niet zo bijzonder als het kampioenschap bij de B- jeugd.
Na dit kampioenschap werden Frans en Herman Elbers voor het volgende seizoen gevraagd om bij de selectie te gaan spelen. Het team waar jarenlang de onderlinge band zo mooi en hecht was geweest viel zodoende uit elkaar. Het merendeel van de spelers heeft toen dan ook de overstap naar de senioren gemaakt.

Aanverwante zaken buiten het echte jeugdvoetbal om.
In bovenstaand verhaal van de jeugdkampioenschappen dat zich afspeelde tussen 1956-1960
was Toon Guelen vrijwel alleen onze jeugdleider en verantwoordelijk voor de successen.
Als je als voetbalvereniging/jeugdafdeling van v.v. Resia de jaren tussen 1950 en 1960 de revue zou laat passeren dan is er zoveel meer moois te vertellen dan genoemde successen.
Denk daarbij maar eens aan het winnen van de Bisschopsbeker van de A-jeugd in 1952. (Ik meen me te herinneren dat Cor van Hoven (Cor Bram) en Jeu Simons in elk geval in dat team stonden). Verder het jaarlijks terugkerende atletiektoernooi rond 15 augustus, de wandeltochten waaraan door de Resia jeugd werd meegedaan, de mooie reisjes naar het buitenland waarvoor de jeugd augurken ging sorteren in de tuinbouwloods en bij de tuinders en agrariërs gingen werken.
Deze en vele activiteiten rondom het voetbal heeft Toon Guelen natuurlijk niet alleen georganiseerd. Namen zoals Nöl Fleuren, Sjaak Rongen (kapper), Herman Fleuren, Piet Valckx, Arie Zuidgeest en misschien nog enkele andere vrijwilligers die ik ben vergeten, hebben hieraan ook een heel belangrijke bijdrage geleverd die zeer zeker niet vergeten mag worden.
Vaststaand feit is en blijft wel dat de regie over deze bloeiende periode wel steeds in handen is geweest van Toon Guelen.
In de jubileumboeken die v.v. Resia heeft uitgebracht bij het 50 jarig jubileum in 1992 en bij het 75 jarig jubileum in 2017 hebben beide redacties, respectievelijk onder aanvoering van Wim Timmermans en Ger Fleuren, uitgebreid, mooi en helder deze activiteiten al toegelicht. Daarom wil ik me in het vervolg van dit verhaal beperken tot slechts enkele wetenswaardigheden die ik persoonlijk in de periode 1956-1960 over deze aanverwante zaken heb meegemaakt.

Atletiektoernooi Resia
Dit toernooi werd in die tijd jaarlijks gehouden rond 15 augustus. Het was in de regio een heel bekend toernooi. Heel veel voetballers uit deze regio die in een bepaald onderdeel van atletiek wat sterker waren, maar ook andere atleten deden elk jaar mee. Het voetbalveld werd die dag omgetoverd tot atletiekveld en om alles tijdig gereed te krijgen was het elk jaar weer een hele happening. Thuis hadden we het heel gemakkelijk om te gaan kijken omdat ons perceel grensde aan het voetbal- atletiekveld. In de afrastering waren 2 poortjes gemaakt die eigenlijk bestemd waren voor het ophalen van ballen die tijdens voetbalwedstrijden bij ons in de boomgaard terecht kwamen.
Trouwens: het poortje, het dichtste bij ons huis, was niet alleen gemakkelijk voor ons om naar het voetbalveld en terug te gaan, maar was voor mij soms ook heel fijn als ik weer een keer met de zeis klaver ging snijden voor mijn ‘knien’.

Op de foto, die is gemaakt op 15 augustus 1959 na de prijsuitreiking van het atletiektoernooi , zie je in de bovenste rij
v.l.n.r.: Sjaak Botden, Rector Boymans (sportadviseur), L. Bussemakers, Guus Steegh, de heer Vorstermans?,
Jan Wijnhoven, Arie Zuidgeest, Nöl Fleuren, Ger van Rhee en Ger Roelofs.
Gehurkt in de onderste rij v.l.n.r.: Albert Thijssen, Hein Koenen, Leo van Rensch, Jac van Rhee, Hans Mettner, Sjraar Theeuwen, Herman Elbers en Tonny Guelen.

Naar het atletiektoernooi ging ik elk jaar wel kijken en ik heb onthouden dat dikwijls dezelfde atleten de diverse onderdelen steeds wonnen. Namen van atleten die jaarlijks in de prijzen vielen waren: Jan van Kuyck uit Swolgen (hoog- en verspringen en diverse loopnummers), Mandje Volleberg uit Wanssum (korte afstanden) en Sjraar Theeuwen (Resia) 5000 meter. Mijn broer Leo heeft ook verschillende medailles gehaald op de 100 meter en de estafettes, maar is bij mijn weten nooit eerste geweest. Van Kuyck uit Swolgen was overigens de beste atleet die vele jaren dan ook de meeste bekers mee naar huis heeft genomen. Van ons A- voetbalteam hebben in het laatste seizoen een 3-tal spelers meegedaan. Dat waren Jac van Rhee, Herman Elbers en Hans Mettner. Een zilveren of bronzen medaille hebben ze in elk geval op de 4x 100 meter behaald

Folder atletiektoernooi

Prijsuitreiking door burgemeester Linders, rechts van hem Toon Guelen

Werken voor de uitstapjes en de reisjes zelf.
Uitstapjes naar het buitenland waren vele jaren in het jeugdprogramma opgenomen. In de tijd met grotere gezinnen zaten de ouders er niet op te wachten om te veel bij te leggen voor deze uitstapjes. De jeugd zelf kon in die tijd zelf ook niet al te veel bijdragen. Daarom hadden Toon Guelen samen met enkele andere jeugdleiders toen geregeld dat er augurken konden worden gesorteerd in de tuinbouwloods en dat er bij de boeren en tuinders in het Tuindorp en op de Hamert door de jeugd gewerkt kon worden om zodoende wat extra geld bij te verdienen.

De tuinders in Wellerlooi en Tuindorp plukten overdag augurken op het land. De tuinders zelf of Hagens met de vrachtwagen brachten de augurken voor de avond naar de tuinbouwloods. De tuinders zelf, maar ook onze jeugdleden konden dan tot laat in de avond/nacht sorteren. Voor de kas van de jeugd leverde dit weer het nodige extra geld op.
Bij de sorteerband zie je aan de linkerzijde jeugdleider Nöl Fleuren staan. Aan de rechterzijde zie je Leo van Rensch, Piet Roelofs, Sjaak Elbers en Ger Wijnhoven. Aan de rol is te zien dat daar de dikke augurken (E) moesten afrollen. Duidelijk is ook te zien dat Ger het deze dag niet erg druk heeft omdat de tuinders ‘fijn’ hebben geplukt.

In het midden aan de sorteerband: Toon Guelen en rechts van hem Nöl Fleuren.

Bij het augurken sorteren ben ik nu en dan wel gaan kijken maar echt mee gesorteerd heb ik niet. Ik kan me wel nog goed herinneren dat we gingen ‘gaeje’ bij van Zwieten in Tuindorp en bij een bedrijf op de Hamert. Sommige jeugdleden meenden supersnel te zijn en hadden hun toegewezen rijen in een kort tijdsbestek ‘gegaejd’. Meestal moest het dan over, want het was echt de bedoeling dat de ‘puinen- kattestarte- brandnetels- Amerikaanse drek- schietmell’ en wat er nog allemaal nog meer stond met wortel en al moesten worden uitgetrokken
Ook weet ik nog dat ik thuis het geld moest bewaren dat we verdienden tot het moment dat we op reis gingen. Een tijdje voor de reis werd er een telling gemaakt hoeveel iedereen met aftrek van het reeds verdiende geld moest bijleggen. Van Toon Guelen kreeg ik altijd de opdracht dat Pierre Wijnhoven en Arie Zuidgeest ook van het bedrag dat met ‘gaeje’ was verdiend mochten meeprofiteren omdat zij eigenlijk voor dit werk niet zo goed inzetbaar waren.
Over de reisjes zelf weet ik dat er veel animo voor was en heel plezierig waren. Dat ik weet zijn we in elk geval bij de Dom in Keulen, (Drachenfels) Köningswinter en Altenahr geweest.

Een ‘kiekje’ van een uitstapje van de Resia jeugd in 1957 naar Köningswinter en Altenahr. Op het bruggetje over het riviertje de Ahr staan v.l.n.r.: Frans Roelofs, Ger van Rensch, Harrie Martens, Pierre Wijnhoven en leider Nol Fleuren.
Knielend/zittend v.l.n.r.: Ger Fleuren, Piet Timmermans, Toon Botden en Riny Hagens.

V.l.n.r.: Sjaak van Rensch, Joost Vogelzangs, Hein Koenen, Hans Metner en Ger de Rijk (Jerra).

V.l.n.r.: Herman Elbers, Ger van Rhee, Huub Frenken en Hein Koenen.

Vlnr: ?, Jan Martens, Gerrit Thijssen, Jan Valckx en Antoon Wijnhoven.

Bovenste rij v.l.n.r.: Antoon Wijnhoven, Wim Timmermans, Leo Achten, Toon van Rhee en ?
Voorste rij v.l.n.r.: Rinus Martens en Jan Deckers.

V.l.n.r.: Jan Fleuren (De Smid) (Als Jan mee op stap ging trakteerde hij meestal op
een of meerdere consumpties),
Nöl Driessen (voor Resia is hij altijd een van de betere spelers geweest. Bij duels was Nöl best wel fel),
Jan Martens, Jan Valckx en Gerrit Thijssen.
Op de voorgrond Ger Fleuren (zoon van Jan, Smidje).

In het midden de jeugdleiders Toon Guelen en Nöl Fleuren

Het wandelen onder de naam van Resia.
Al vele jaren had Toon Guelen onder de naam van de Resia jeugdafdeling een wandelgroep geformeerd. Als er ergens in de buurt werd gewandeld schreef Toon de jeugdafdeling in om mee te doen.
Gewoon het eigen voetbalshirt, voetbalbroek en sokken en natuurlijk stevige schoenen. Voor (wandel) seizoen werd er goed geoefend. Genoeg kilometers afleggen en vooral oefenen op commando’s zoals dit in militaire dienst werd gedaan. Een heel klein beetje bracht Toon ons bij om in de pas te lopen, de armen allemaal gelijk omhoog te bewegen, af te marcheren (voorwaarts- mars), te stoppen, hoofd rechts en ga zo maar door. Feit was in elk geval dat het heel gemakkelijk liep en er keurig verzorgd uitzag.

Een foto van een pauze moment van de Resia wandelaars: Op de foto zie je in de bovenste en middelste rij v.l.n.r.:
Albert Thijssen, Sjaak Botden, Sjeng Theeuwen, Jan Thijssen, Sjaak van Rensch, Frans Roelofs, Joost Vogelzangs, Leo van Rensch, Sjaak van Rhee, Jan Roelofs, Hein Koenen, Dré Theeuwen?, ?, Helemaal rechts: Sjaak Jacobs (Kueb).
Onderste rij v.l.n.r.: Antoon Geerards, Ger van Rhee, Sjraar Theeuwen en Piet Roelofs.

Zelf heb ik meegelopen met de wandeltocht in Afferden en Blerick. Op beide plaatsen gingen we met een prijs naar huis. Van de wandeltocht in Blerick herinner me nog heel goed dat we tijdens de route met een lange rij de voorkant van het Stadhuis van Venlo passeerden. We moesten toen voor een podium met genodigden allemaal tegelijk het hoofd naar rechts doen. Het luid applaus dat we toen van de genodigden ontvingen vergeet je niet meer zo gauw.

Tenslotte:
Het moment dat ik het bovenstaande verhaal heb geschreven ligt zo ongeveer 65 jaar na het tijdstip dat ik door Toon Guelen thuis ben gevraagd om te beginnen met voetballen.
Al met al heb ik er nooit geen moment spijt van gehad om met deze sport te beginnen en ben hem nog steeds heel dankbaar dat ik toen tijdelijk zijn voetbalspullen mocht lenen. Zodoende heeft hij mij net dat duwtje gegeven wat ik op dat moment nodig had.
Als je alleen al kijkt naar de verenigingsband, de ontspanning, de beweging, het ontmoeten, het winnen, maar zeker ook het verliezen, zijn dit allemaal eigenschappen die voor iedereen in het dagelijkse leven zeker van pas zullen komen.
Dat het kiezen voor voetbal niet voor niets is geweest bewijst wel dat mijn vrouw Truus en ik vrijwel elke thuiswedstrijd op zaterdag van onze kleinzonen met veel plezier volgen.
Zelf volg ik dan nog elke zaterdag het veteranen voetbal bij IVO Velden en maak daar nog een verslag van dat op de website wordt geplaatst.

Artikel aangeleverd door Ger van Rensch
juli 2020